Harry is zoals de naam al zegt, een beetje onzeker. Harry twijfelt aan alles en iedereen.
Harry blijft het liefst thuis, want dan kan je ook niks fout doen. Of nou ja, misschien ook juist niet, want thuisblijven kan ook fout zijn. Toch? Of niet? Of toch wel? En wat zullen ze dan wel niet van me vinden als ik thuisblijf? Of wat kan ik allemaal verkeerd doen als ik niet thuisblijf?
Zoals je ziet, twijfelen aan alles, want je kon het eens fout doen.
Harry houdt zich graag op, op je linker of rechterschouder, dicht bij je oor.
Dat is niet zomaar zo, want van daar kan hij je deelgenoot maken van al zijn twijfels. 'Zou je dat nu wel doen? Wat denken ze nu? Ze vinden je vast heel stom. Je doet het vast fout.' En zo nog vele stimulerende zinnen.
Je zou denken, wat irritant zo'n typje op je schouders, geef die gozer een ram en dan knikkert hij zo van je schouder. Opgeruimd staat netjes, ben je ook weer mooi vanaf.
Maar nee, dat werkt niet, want onzekere Harry is zeer hardnekkig en moeilijk te verwijderen.
Ik heb gedacht aan ducktape, touw, vastbinden en opbergen in de bezemkast.
Maar het schijnt dat je dat toch altijd terugkrijgt en dan is Harry meedogenlozer dan ooit.
Nou sprak ik laatst iemand die me een aantal tips heeft gegeven om met Harry om te gaan.
Hij zei me bijvoorbeeld dat ik maar lief voor Harry moest zijn. Niet hard en meedogenloos, maar begripvol en vriendelijk. Dat doe je zelf ook als je iemand tegenkomt die laat merken onzeker te zijn. Zo iemand maak je niet met de grond gelijk.
Ook zei hij dat ik Harry beter als een klein kind kon behandelen dat ergens bang voor is. Dat ik Harry gewoon mee moest nemen en moest zeggen dat we het samen zouden gaan proberen.
En ik moet zeggen dat het werkt. Harry stapt over zijn angsten heen en houdt iets meer zijn mond. Het blijft een irritant kereltje, maar is veel beter in de hand te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten