Niet ruim

Een beetje in paniek schieten mijn ogen door het lokaal. Schrijf een stukje met een pakkende openingszin. Het moet tijdens mijn lessen reisverhalen natuurlijk wel over reizen gaan. Verwilderd dwarrelen er allerlei reisherinnering door mijn hoofd. Waar moet ik over schrijven? Ik krijg het niet voor elkaar om een herinnering te pakken te krijgen. Toch krijg ik na even denken vat op een herinnering:

Weet je dat een Volkswagen Multivan helemaal niet ruim is? Ruim in de mogelijkheden, dat wel. Tijdens onze reis door Noorwegen hebben we het ‘multi’ van de Van ervaren.  Een veelzijdig busje om te rijden, zitten, relaxen, koken, eten en slapen. Al heeft dat laatste nogal wat voeten in de aarde.

Stel je voor 1 m² vloeroppervlak met links de achterbank en rechts de voorstoelen. Voor je, bijna tegen je aan, een kook en koelelement. Het dak kan omhoog, maar aangezien het op de Noordkaap en eigenlijk in heel Noord-Noorwegen ’s avonds een graad of 4 is, laat je dat wel uit je hoofd, want anders vries je vast.

Bij het klaarmaken voor de nacht sta je samen gebogen binnen op die vierkante meter. (Samen, want het regent immers en je kan het ombouwen niet alleen.) 

Je schuift de achterbank naar voren, zodat er een bed ontstaat. 

Je rolt het opdekmatras inclusief beddengoed uit. 

Inmiddels is het vloeroppervlak teruggebracht tot 0,5 m²en terwijl jij het bed weer opmaakt, probeert de ander niet om te vallen door het duwen van jouw achterkant.

Hengelend, hang je over het bed heen en probeer je het hengsel van 1 van de tassen met kleding te bereiken, zodat je deze naar je toe kan trekken. De ander probeert nog steeds gebogen overeind te blijven staan.

Eenmaal de tas gepakt, pak je deze zo aan, dat je deze aan de ander kan geven, zodat zij de tas op 1 van de voorstoelen kan zetten.

Hierna volgt hetzelfde ritueel voor tas 2. 

Oké de voorstoelen zijn gevuld. Het bed is vrij van tassen.

Nu kunnen de schattige geblokte gordijntjes over hun stroeve koordjes dichtgeschoven worden, zodat je kan zorgen dat je je om kan kleden. 1 persoon kan dat op bed doen, de ander gebogen op het geringe vloeroppervlak dat er nog is. Ik kan je vertellen dat dit een behoorlijk acrobatische oefening is.

Mocht dit allemaal gelukt zijn, dan kruip je rillend onder je dekbed en mag je aan de nachtrust beginnen, tot je er weer uit mag. Bijvoorbeeld omdat je blaas je waarschuwt.

Het klinkt alsof de reis niet voor herhaling vatbaar was, maar ondanks de ongemakken was het de meest bijzonder reis die we ooit gemaakt hebben.

Een spontane inval

We besluiten om half 9 dat we de boot van half 10 moeten kunnen halen. We hadden er natuurlijk niet op gerekend dat er een lange rij voor de kassa bij de Lidl zou staan of dat de brug open zou zijn. We hadden ook niet gerekend op een ongeduldige man die door zijn haast ons met de auto bijna van de fiets reed. Al zorgde de adrenalinestoot daarvan er misschien wel voor dat we voldoende vaart konden maken, om op het laatste nippertje de boot op te rollen.

Na een verder rustige overtocht rollen we aan de overkant weer van de boot en fietsen we onze geplande route. Door de velden, geel van paardenbloemen of boterbloempjes en kort gegeten gras door de schapen, met hun gek springende lammetjes. Langs wit, gele duinen en door dennenbossen die geuren naar Brabant. 

In elk dorpje nemen we even een pauze. Hetzij met koffie op het terras, hetzij op een bankje met een zelf gesmeerd broodje of thee uit de thermoskan. De zon doet enorm zijn best, maar hij kan tijdens het fietsen de wind nog niet voldoende verwarmen. Uit de wind, in de zon op een bankje, loopt de temperatuur lekker op en mag eerst de sjaal af. Al snel volgt de jas en daarna aarzelend ook het vest. Zo zitten we zomaar in ons T-shirtje op een terras te genieten. 

Als we besluiten van de uitgezette route af te wijken komen we per ongeluk langs de bierbrouwerij van het eiland. De rondleiding van een kwartiertje later is nog vrij. Toeval bestaat niet, dus boeken maar! Een uurtje later staan we 3 nieuwe biersmaken geproefd en 8 bierflesjes in twee smaken rijker (een hoop euro’s armer) weer buiten. 

Tijd om de boot weer op te zoeken. 

Wat begon als een spontane inval met wat lichte stresselementen, valt uit als een heerlijke dag op Texel.