Dank je wel

Het was weer zo’n avond. Zo’n avond waarop enkele ouders op een informatieavond ongenuanceerd hun gal spuwen en dat ik als leerkracht maar netjes en professioneel moet blijven. Ik ben daar zo klaar mee! Klaar met het feit dat iedereen maar alles mag zeggen en dat je daar alleen heel netjes op moet reageren en dat je nooit eens kan zeggen ‘Stop! Ik vind dat je me nu respectloos behandelt.’


‘Je kijkt niet naar mijn kind!’
‘Je hebt er niet goed over nagedacht!’
‘Mijn kind heeft al jaren allerlei wisselingen!’
‘Zij doen altijd leuke dingen!’
‘Ik heb eens rondgevraagd en iedereen is het met me eens!’
‘Jullie hebben niet alles geprobeerd!’
Zijn zomaar wat uitspraken die ik vaker hoor. 
Wat denken die mensen wel niet? Dat ik iedere dag maar wat doe op school? Dat ik het toeval laat beslissen hoe ik met dingen omga? Dat ik iedere ochtend denk: ‘Laat ik vandaag eens zorgen dat Pietje een rotdag heeft?’
Ik ben verdorie elke dag om kwart over 7 op school en ga rond half 5 naar huis. Pauzes schieten er vaak bij in. Op mijn vrije dagen ben ik altijd nog bezig met schoolwerk, want af is het natuurlijk nooit. Elke dag probeer ik weer om de beste lessen te geven. Doe ik mijn best om weer zoveel mogelijk uit de kinderen te halen. Overweeg ik vele zaken om de beste beslissingen te nemen voor de kinderen. Denk ik na hoe ik kinderen nog verder kan krijgen. Doe ik mijn best om te zorgen dat kinderen zich prettig voelen op school, dat ze zich gezien en gehoord voelen. Wil ik als voorbeeld respectvol omgaan met kinderen en verwacht ik dat ook van hen.
Maar ouders hoeven dat blijkbaar niet.
Mijn professionele emmer is ook wel eens vol. Kunnen mensen misschien bedenken dat ik ook een mens ben? Ja, leraar, maar daarom niettemin ook een mens!

Gelukkig zijn er ook altijd ouders die tijdens een ouderavond hun mond durven open doen
om een tegen geluid te laten horen. Ouders die durven zeggen dat mensen ook vertrouwen in je mogen hebben. Ouders die aangeven dat ze wel vertrouwen in mij hebben. Aan die 

ouders wil ik zeggen: ‘Dank je wel dat je je mond durft open te doen en dat je vertrouwen in me hebt. Dank je wel voor je kritische geluid als dat nodig is. Dank je wel dat je je zorgen over je kind met me deelt. Je vertrouwt me de zorg van het belangrijkste dat je hebt toe en dat vertrouwen wil ik niet beschamen. Maar op dit soort avonden vooral, dank je wel dat je me niet alleen laat staan en voor me opkomt.’