In de kerstvakantie hebben we de spullen ook verhuisd en de sleutel van ons 'oude' huis overgedragen. We konden niet meer terug en toch voelde het tijdens de vakantie, alsof we op vakantie waren. Alsof we de sleutel na de vakantie weer in moesten leveren en weer terug moesten. Die twee weken vlogen voorbij en voor we het wisten moesten we weer in Brabant op ons werk verschijnen.
Op zondag sloten we, met spijt in ons hart, ons huis af en gingen we op pad naar het zuiden.
Na een weekje afzien in een stacaravan werden het een paar weken bij familie. Dat beviel beter. Op vrijdag na het werk op weg naar het noorden en naar huis. Op zondag moesten we dan weer ons heerlijke huisje achterlaten en weer naar het zuiden. Wonen op twee plekken en bezig met het afsluiten van het oude werk en oppakken van het nieuwe werk was niet echt fijn, maar het einde was in zicht.
Nu is het oude werk afgesloten. Onze spulletjes liggen allemaal thuis en we leven niet meer uit een tasje. We hebben afscheid genomen en gedag gezegd. De afscheidscadeautjes staan nog op de tafel of liggen nog in de kast om de komende periode langzaam opgegeten te worden. Hopelijk kunnen we ons beheersen en doen we er lang mee :-).
Deze week is het nieuwe werk begonnen. Het echte leven op onze nieuwe plek is echt van start gegaan. Fijn, wennen, raar en ook gewoon. Alles door elkaar. Je fietst routes, je ontwikkelt gewoontes, je ontwikkelt routines en waarschijnlijk verander je die over een tijdje weer, want dan loopt het leven anders, je kent de omgeving beter, dus je vindt andere routes en andere gewoontes. Vaak afhankelijk van je werk, waar dat werk is, hoeveel tijd een en ander kost en wat er in de buurt is. In de tussentijd moet alles landen en moeten sommige dingen een plekje krijgen.
Dachten we er te zijn als we maar eenmaal ècht hier woonden, blijkt ook dat nog niet zo te zijn. We verleggen iedere keer ons uitzichtpunt.
Toch vangen we wel al wat glimpjes op van het leven waar we hier naar op zoek waren. In de weekenden hebben we al naar zee gelopen, over het strand gewandeld of in een strandtent iets gedronken, hebben we gefietst door de ruimte en de natuur, lekker geluncht op de dijk met uitzicht op zee, zijn we veel naar buiten geweest en hebben we de ruimte gevoeld.
Het komt ook vast allemaal wel, maar het zou wel heel fijn zijn als het nú zou zijn.
Op zondag sloten we, met spijt in ons hart, ons huis af en gingen we op pad naar het zuiden.
Na een weekje afzien in een stacaravan werden het een paar weken bij familie. Dat beviel beter. Op vrijdag na het werk op weg naar het noorden en naar huis. Op zondag moesten we dan weer ons heerlijke huisje achterlaten en weer naar het zuiden. Wonen op twee plekken en bezig met het afsluiten van het oude werk en oppakken van het nieuwe werk was niet echt fijn, maar het einde was in zicht.
Nu is het oude werk afgesloten. Onze spulletjes liggen allemaal thuis en we leven niet meer uit een tasje. We hebben afscheid genomen en gedag gezegd. De afscheidscadeautjes staan nog op de tafel of liggen nog in de kast om de komende periode langzaam opgegeten te worden. Hopelijk kunnen we ons beheersen en doen we er lang mee :-).
Dachten we er te zijn als we maar eenmaal ècht hier woonden, blijkt ook dat nog niet zo te zijn. We verleggen iedere keer ons uitzichtpunt.
Toch vangen we wel al wat glimpjes op van het leven waar we hier naar op zoek waren. In de weekenden hebben we al naar zee gelopen, over het strand gewandeld of in een strandtent iets gedronken, hebben we gefietst door de ruimte en de natuur, lekker geluncht op de dijk met uitzicht op zee, zijn we veel naar buiten geweest en hebben we de ruimte gevoeld.
Het komt ook vast allemaal wel, maar het zou wel heel fijn zijn als het nú zou zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten