Soms ben je in een wervelstorm aan belevenissen beland, schieten gebeurtenissen, afspraken, twijfels, dromen, door de dagen heen. Waar je ook kijkt, er is iets te doen, te regelen, te verwachten, te ontwikkelen.
In die fase zitten we: De wervelstorm
Ik ben begonnen op een andere school waar voor mij alles nieuw is, maar ook met een klas die iets totaal anders nodig heeft dan ik in mijn loopbaan heb gezien. En hoe erg ik mijn best ook doe, hoe hard ik ook werk, op dit moment mis ik nog zo veel en ben ik nog zo aan het zoeken hoe ik het aan moet pakken.Vanaf het moment dat de kinderen binnenkomen totdat ze naar huis gaan is het een overval op je concentratie en aandacht. Constant alert op signalen, reacties op elkaar, vragen, bijsturingen, ontstane situaties en wat die nodig hebben. Veel kinderen die roepen om aandacht, dit vooral niet willen laten zien, maar je o zo nodig hebben.
Natuurlijk ook bezig met een opleiding. De schrijversopleiding, omdat ik schrijven zo graag doe. De opdracht zijn moeilijk, maar ook uitdagend. Het is mooi om uit je comfortzone gehaald te worden en wat je schrijft op andere manieren uit te proberen. Uiteindelijk word ik daar beter van. Het inleveren van de opdrachten en het commentaar krijgen op je werk is niet echt leuk. Commentaar van medestudenten is tegenstrijdig en strijkt soms tegen de haren in.
Tussen het werken door, is de kriebel om te kiezen voor dromen, te erg om te negeren. Al jaren zeggen we dat we ooit naar zee zullen verhuizen.
En nu is ooit. Zee maakt ons gelukkig, zee geeft ruimte en waarom uitstellen tot ooit eens, als het nu mogelijk is. Wie garandeert je dat je 'ooit' zult meemaken?
Dus niet meer uitstellen, huis in de verkoop, op zoek naar huizen dicht bij zee, afspraken maken op werk en tegen het einde van het schooljaar op zoek naar nieuw werk. Spannende tijden, onzekerheden, loslaten en vertrouwen hebben dat het goed komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten