Alle knoppen die eerst nog vast en stevig dicht zaten, laten voorzichtig hun beschermende laag een beetje los. Ze moeten ook wel, want de fris groene blaadjes zijn klaar met opgekruld wachten op de zon en de wereld.
Ze willen eruit!
Ze willen groeien!
Ze willen zich uitrollen en genieten van de warme stralen, de druppels en de frisse lucht!
Overal schieten de krokussen, narcissen en winterklokjes de grond uit. Gewoon daar waar ze zin in hebben. Soms gezellig samen of in een patroon, of eigenwijs en alleen misschien met een paar tegelijk. Trots tonen ze eerst hun stevige blaadjes om niet veel later nog even verlegen hun gekleurde knoppen te laten zien om vervolgens open te barsten en te schitteren van kleur.
Volzwangere beesten laten hun jonkies los. De jonkies, naïef en vrolijk dartelen in de wei, springen rond, stoeien, krijgen op hun kop, maar gaan weer vrolijk door.
Onkruid worstelt zich tussen tegels door en groeit overal waar het de kans krijgt.
En wij, wij gaan naar buiten, genieten van de warme stralen van de zon, laten de frisse kleuren ons verfrissen, trekken onze jas nog even dicht als de wind ons toch even laat rillen, maar draaien onze hoofden naar de zon om de stralen door te laten dringen.
Kom maar zon, kom maar wereld! Wij zijn er klaar voor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten